فناوری دیجیتال در حال تغییر دوران کودکی
گرایش آشکاری به سمت افزایش استفاده از فناوری دیجیتال در خردسالان وجود دارد. در دهه‌های اخیر همه به دستگاه‌های هوشمند خود وابسته شده‌اند، به ویژه نسل‌های جوان. اصرار برای محدود کردن شدید زمان تماشای صفحه نمایش کودکان و نظارت بر فعالیت آنلاین آنها احتمالاً ناشی از نگرانی واقعی است. صدها سال است که در طبیعت کودکان این بوده است که بخواهند بیرون از خانه بازی کنند، اما امروزه بیشتر با همسالان خود به صورت آنلاین ارتباط برقرار می‌کنند که والدین و پزشکان اطفال را نگران می‌کند.
این دانش عمومی است که این روزها رسانه‌های مبتنی بر صفحه نمایش بر فعالیت اوقات فراغت بیشتر افراد غالب هستند. رسانه‌های اجتماعی به مکانیسم اجتماعی‌سازی اولیه تبدیل شده‌اند: مجموع تمام دانش بشری را می‌توان به صورت آنلاین یافت و جریان‌های بی‌پایانی از سرگرمی‌های با ارزش را می‌توان با یک ضربه بر روی صفحه نمایش گوشی هوشمند مشاهده کرد. مزایای این فناوری نیز آشکار است: تعامل با مردم از سراسر جهان و یادگیری در مورد چیزهایی که معمولاً به آنها دسترسی ندارند، به ویژه برای جوانان، هیجان‌انگیز است.
با این حال، اتکای بیش از حد به دستگاه‌ها آسیب فیزیکی قابل توجهی نیز دارد. با توجه به پیرسون، بیدل، گریفیث، جانستون و هایکرافت، ارتباط قابل توجهی بین زمان تماشای صفحه نمایش و رفتار غذایی ضعیف برای کودکان وجود دارد. مطالعه دیگری الگوهای خواب ناسالم را در کودکان و نوجوانانی که درگیر رسانه‌های مبتنی بر صفحه نمایش هستند نشان می‌دهد. واضح است که اگرچه استفاده از فناوری از برخی جهات مفید است، اما باید مسئولانه انجام شود تا به سلامت فرد آسیبی وارد نشود.
آسیبی که رسانه‌های مبتنی بر صفحه نمایش می‌توانند برای کودکان ایجاد کنند، تنها شامل تغییرات در عادات غذایی و برنامه خواب نمی‌شوند. صفحه نمایش‌ها مقصر کاهش زمان بیرون از خانه کودکان هستند که می‌تواند بر رشد آنها تأثیر منفی بگذارد. بازی در خارج از خانه، به ویژه در حین ریسک کردن، با مزایای سلامتی متعددی همراه است. ماندن در خانه یکی از این مزایا را از بین می‌برد و در عین حال آنها را در معرض خطراتی نیز قرار می‌دهد، همانطور که قبلا ذکر شد.
ظهور دستگاه‌های هوشمند نحوه تعامل کودکان و نوجوانان با افراد دیگر و جهان را تغییر داد، به این معنی که آنها به جای اینکه به دنبال ارتباط رو در رو باشند، بیشتر از طریق متن با مردم درگیر می‌شوند و رسانه‌ها را با هم مصرف می‌کنند. مشخص نیست که آیا این خطر رشد اجتماعی و عاطفی را کاهش می‌دهد یا خیر.
وضعیت آنطور که برخی والدین تصور می‌کنند واضح نیست. می‌توان استدلال کرد که نمایشگرها تنها مقصر نیستند که بچه‌ها نمی‌خواهند بیرون بازی کنند. توجه داشته باشید که چگونه والدین ریسک‌گریز می‌توانند به دنبال محدود کردن آزادی فرزندان خود برای شرکت در بازی‌های مخاطره‌آمیز باشند و رسمی کردن بیش از حد، ساختار دهی و علاقه‌مندی می‌تواند کودکان را از بیرون رفتن منصرف کند. ادبیات علمی در مورد استفاده از فناوری در دوران کودکی به شدت کم است و برای نتیجه‌گیری منحصر به فرد باید با دقت انتخاب کرد.
علیرغم فقدان شواهد قوی، بسیاری از مقالات آنلاین به سرعت درباره آسیب‌هایی که زمان نمایش بدون نظارت ایجاد می‌کند هشدار می‌دهند و همچنین محصولات تجاری خود را که قرار است خطراتی را که خودشان توصیف کرده‌اند کاهش دهند، تبلیغ می‌کنند. مشکل زمان صفحه نمایش قبل از اینکه بتوان نتیجه‌گیری قطعی کرد، به تحقیقات عمیق‌تری نیاز دارد.
غیرقابل انکار است که استفاده غیرمسئولانه از فناوری می‌تواند عواقب منفی شدیدی داشته باشد. با این حال، ظهور اینترنت برای اجتماعی شدن و یادگیری مزایای آشکاری نیز دارد. نسل‌های جوان‌تر مانند نسل‌های قدیمی‌تر در دوران کودکی خود دوست ندارند بیرون بروند و این می‌تواند مشکل ساز باشد. با این حال، سرزنش مستقیم فناوری ممکن است نادرست باشد، زیرا ممکن است توضیحات دیگری وجود داشته باشد.